tamasaki land: พฤษภาคม 2017

สวัสดีค่ะ ตอนนี้กว่าจะคลอดออกมาก็ช้าเลย
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะคะ แหะๆ/////

จะขอเล่าชีวิตส่วนตัวเล็กน้อย ใครขี้เกียจอ่านก็ข้ามไปเลยนะ
เดี๋ยวเปลี่ยนสีอักษรไว้ ฮ่าาาาา

คือเมื่อ29 มีนา ทามะป่วยหนัก
อ้วกแล้วอ้วกอีก จนช๊อกเพราะขาดน้ำโดนหามไปโรงพยาบาล
คือตอนนั้นรู้ตัวเลยว่าตายแน่ ตายแน่ๆๆ รู้ตัวเลยว่าไม่ไหวแล้ว
คือถึงกับขอกระดาษกับปากกาจะสั่งเสีย เพราะพูดก็ไม่มีแรงพูดแล้ว
(แต่ไม่มีใครยอมเอาให้ ฮะๆๆ)

ไอ้เราก็เคยอ่านมาเยอะแล้วว่าเวลาคนจะตาย
จะนึกเสียใจเรื่องที่ไม่ได้ทำนู้นนี่นั่น บลาๆๆ
ปรากฎว่าสิ่งที่ทามะนึกจะเขียนสั่งเสียคือ

1.จะเขียนรหัสfacebookบอกให้น้องสาวรู้
2.จะฝากให้บอกในบล๊อกแปลกับในเพจว่าทามะไม่อยู่แล้ว ไม่ต้องรอ
(ซึ่งตอนนั้นในเพจมีคนอยู่ไม่ถึง30คน ฮ่าาา)
3.จะฝากจัดการเรื่องงานที่รับมาแปล

คือมานึกแล้วก็ฮามาก ในชีวิตต้องการแค่นี้เองเหรอ
ไม่เสียใจที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยเหรอ ฮะๆๆ

ปรากฎว่าหลังจากที่ปลงว่าตายแน่ๆแล้ว จู่ๆก็มีแรงฮึดขึ้นมาว่า

"ยังตายตอนนี้ไม่ได้!!!!!"

ไม่รู้ว่าจะอยู่ต่อเพื่อทำอะไร แต่รู้แค่ว่ายังตายตอนนี้ไม่ได้ ฮะๆๆ
น่าแปลกที่พอใจฮึดขึ้นมามันก็ส่งผลให้ร่างกายมีแรงขึ้นมาด้วย

เอาเป็นว่าโดนหามไปโรงพยาบาลแล้วรอดดด
หลังจากอ้วกไม่หยุดอยู่2วัน (เฮ้อออ)

หลังจากนั้นก็เหมือนร่างกายทามะใช้พลังหมดไปกับการเอาชีวิตรอด
ก็เลยเปื่อยเป็นผักเลยค่ะ
ไม่มีแรงแม้แต่จะทำอะไร เอาเป็นว่าลุกขึ้นนั่งไม่ได้เลย
ไม่มีแรงและมันจะเวียนหัวมากกก
กินอะไรก็ไม่ได้ กินได้แค่ผลไม้บางอย่าง

ร่างกายก็เพลียยาเพราะโดยหมอฉีดยาอะไรต่อมิอะไรเข้าร่าง
มือซ้ายนี่พรุนไปหมดเลย ฮะๆๆ ทั้งตรงหลังมือ ทั้งตรงข้อพับ
เข้าใจว่าหมอเค้าช่วยชีวิต ยาอะไรน่าจะช่วยได้เค้าก็ยัดๆเข้ามา ฮ่าา

ผ่านไปประมาณครึ่งเดือนทามะก็หายดีเป็นคนปกติ
ซึ่งก็เลยสงกรานต์ไปแล้วววว
หลังจากนอนยาวเป็นเวลานานทำให้ร่างกายไม่ค่อยมีแรง
เหมือนต้องกายภาพบำบัดกันใหม่เลย ฮ่าาา

ทีนี้หลังจากหายดีก็ต้องเคลีย์งานค่ะ อยู่ต่อก็ต้องทำงานต่อ
งานเลท แปลลงเพจก็เลยเลทไปด้วยน่ะค่ะ แหะๆ

ทุกคนรักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ ฮะๆๆ

ไปอ่านกันเลยดีกว่าาาาา

Haru Wo Daiteita[8] ตอนที่ 4